پياز او کينه

ژباړه: رفيع الله روشن

يوه ورځ حکيم خپلوشاګردانوته وويل:

سبا له ځان سره يوه يوه بکسه راوړئ اوپه هغې کې د هغو خلکو په اندازه چې نه موخوښېږي د پیازو غوټې واچوئ.

سبا شاګردانو همداسې وکړل،حکيم ورته وويل: هرچېرته چې ځئ دا به له ځانسره ګرځوئ،شاګردانو څو ورځې دا کار وکړ،بله ورځ يې حکيم ته وويل:دا پیاز خو ټول ګنده شول ،بد بوی کوي او موږ ورسره په تنګ يو.

حکيم ځواب ورکړ:

دا ستاسو له هغې کينې سره برابره ده کومه چې تاسې يې د نورو خلکو لپاره په زړه کې ګرځوئ ،همدا کينه ده چې ستاسې زړونه فاسدوي او تر بل هرچا تاسې ته ډېر ازار درکوي.

نو! يوبل وبخښۍ ترڅو ازار ونه وينئ.