راز

لیکنه: نثار احمد ژوند

د څڼور زلمي د مخ غنمرنګه څيره یو څه لمر نورهم تور بخونه کړې غوندې وه  ، څیرې یې  د ستومانه ژوند د هرې شیبې کیسه کوله ، داسې معلومیده لکه له جګړې چې نوی راستون شوی وي ،   د ښار بې حدې ګڼې ګوڼې ته یې بیخي پام نه و ، بس په خپلو سوچونو  کې لیګاوو ، پر مخامخ دیوال یې ځیړیدلو تابلو ګانو ته یې پام شو ، مات مات ور روان شو .

 دا تابلو سپینه او توره ده ، خو د ړنګ دیوال سیوريو ته پکې پوره دقت شوی ، سیورو یو بل پسې ګامونه اخیستي او تسلل یې مراعت کړی .   لږ  هاخوا یو ټوپک وال معلومیږي ، پښې لوڅی ماشوم یې  د تور کمیس له ښې لستوڼي کلک نیولی دی .

 تر څنګ  یې پر یوې بلې تابلو سترګې ولیږدې ، میناتور هم پکې  بلا کمال کړی و ، سلګونه هیلې یې له یوې ناهیلۍ سره ګنډلې وې ، پر دیوال  یوه ګیډۍ زوول ،  دکورتو کنډوری  او وچ ویلنی راځړیږي ، په کنډوري  کې  شارو ځاله کړې او  بچیانو یې  خپلې مور ته مښوکې خلاصې نیولې ، شارو له پاسه غلې غلې ورته راګوري ،خو  د ورتلو تکل نه شي  کولی .

 دیوال ته یوې لس کلنې  نجلۍ  ډډه لګولې ، له ځنګانه ښکته خپلې نیمې غوڅې او پلاستیکي پښې ته په مسک انداز ګوري ، ته به وايي لکه چې هیڅ یې خپله پښه ، مور ، خور او کورنۍ له لاسه نه دې ورکړي. د نجلۍ په سترګو کې غرور او خندا بل ډول خوند کوي . د هغې  په غرور کې قهر او په خندا کې خواشیني ، هغه  څلور مهم ترکیبونه دي  چې په تابلو کې په  خورا مهارت سره یو ځآی شوي دي  .

 هغه ټوله تابلو یوځل بیا تر نظره تیره کړې ، بیایې د نجلۍ سترګو ته وکتل ، ښه ورته ځیر شو ، ورته اشنا غوندې ښکاره شوې ، خو ژر پرې  بې باوره غوندې شو . بیا يې  په سره غمی داره خولۍ کې خپل  ګاړګوتي ویښتان ټول کړل ، د واکسټ جیت ته یې لاس کړ ،  د یادښتونو کتابچه یې را وایستله ، په ژیړه پاڼه کې یې په سره قلم زړه وکاږه ، څنګ ته یې پرې مایل غشې را تیر کړ : کړس ، کړس په خندا شو  او وویل .

اوس د مینې په راز پوه شوم ..