غزل/پیرمحمد کاروان

نه په ستن او نه په تار پسې روان دی

ګرېوان څيري ځي په یار پسې روان دی

دی د لېچو له لیندو را وتی غشی

مرغۍ نه و لي په مار پسې روان دی

په رباب کې په اوبو او په بنګړو کې

پسې ځي په شرنګهار پسې روان دی

تر غچۍ ګوتې د زړه ، نیولی مینې

د ښکلا په ورک دیار پسې روان دی

له نارو یې تش لفظونه ډکوینه

ځي د زاڼو په کتار پسې روان دی

خیال کاروان ته رام پري په کجاوه کې

زرین اوښ یې دی مهار پسې روان دی