غزل

عبدالباري جهاني

راځه چي نن دي پر هجران باندي غزل وليكم

يو څه پر تا يو څه پر ځان باندي غزل وليكم

 

د خپلو هيلو له لحد سره مي ونڅېږم

د خپل جنون پر نيستان باندي غزل وليكم

 

هره شېبه مي د بېلتون په اوښكو ولمبوم

ستا د خيالونو پر پېزوان باندي غزل وليكم

 

ستا د ښكلا د ځوانيمرگو ارمانونو په ياد

په پسرلي كي پر خزان باندي غزل وليكم

 

د تورو ورځو په كوگل كي مي لمبه لمبه سم

نن د ازل پر شبستان باندي غزل وليكم

 

دانه دانه اوښكي مي ستا تصوير ته وژړوم

د خپل قسمت پر ورك جهان باندي غزل وليكم

 

ستا د نيمگړو سفرونو كيسه وسپړمه

هم پر منزل هم پر كاروان باندي غزل وليكم

 

پكښي مي څرك د ارمانونو د بېړۍ لټوم

هم پر ساحل هم پر توپان باندي غزل وليكم

 

د خيال په كور كي مي تېشه د آذر ورنگوم

په خپل تندي كي پر جانان باندي غزل وليكم

 

جهاني ځمه له قلم څخه كسات اخلمه

په زړه ظالم پر شنه آسمان باندي غزل وليكم