غزل

د مــسافرو دومــره خــيال ساتي

ورته ښيښه ساتي دسمال ساتي

اوس د جنون څپو اخستې داسې

ستا تصويرونه په ديوال ســــاتي

هغه په خپل حسن غره دومـره ده

لمر نه وجود ساتـي جــــمال ساتي

ستا د راتلو زيرى پرې شوى دى اوس

په خپل تندي باندې بـــــه خـال ساتي

په انســـــانـــانـــو بانـــدې رحم کــوي

هغه د خوارو څومـــــــره خيال ساتي

ستاسو خور: اوښکه امېل